“Uit de oude doos” (bijdrage Theo Vink) – Zoals wel vaker, organiseerde ik (Theo Vink) onder de vlag van “Knudde Reizen” (waarover later meer.. ) een aantal dagen naar Parijs om tennis te kijken op Roland Garros, dit o.a. om te zien, of wij als tennisclub in Aduard, nog steeds ver achter bleven bij het wereldniveau.
Zo togen wij met een gehuurde personenbus eind mei 1998, dus naar Parijs. Met ons achten waren wij, te weten : Jitty van Dijk, Meity Vink, Minke Huberts, Jaap Kamphuis, Milan Burcul, Harm van Ingen, Erwin Wijma en Theo Vink. Onze negende deelnemer zouden we even oppikken in Parijs, dat was een vriendin van Milan, die hij had ontmoet bij onze (Jaap, Milan en Theo) jaarlijkse tennisvakantie op Gran Canaria in januari. Het was liefde op het eerste gezicht tussen die twee en zo spraken we af, dat zij ( Lisa ) samen met ons dus mee zou gaan naar R.G. en op eigen gelegenheid wel naar Parijs zou komen. We overnachtten in een Formule 1 hotel even ten noorden van de grote stad, in Stains. De volgende ochtend vroeg ik aan Milan, waar we Lisa konden oppikken, om vervolgens gezamenlijk naar het stadion te gaan.
“Eh… ze zou bij de telefooncel op ons wachten” was zijn antwoord. OK… en bij welke telefooncel mag dat zijn Milan? “Eh… geen idee” Tja, dat schoot dus niet op, destijds stonden er in iedere straat van Parijs natuurlijk nog wel een of twee telefooncellen en Parijs is groot… wat was wijsheid. Er bleef mij als reisleider niets anders over dan te gokken en zo reden we naar het bus- en metrostation, dat het dichtst bij Roland Garros lag ( Porte d`Auteuil ) in de hoop Lisa daar aan te treffen. Gelukkig en een zucht van opluchting, Lisa was vanaf het vliegveld ( Charles de Gaulle ) met dezelfde gedachte per metro naar dat metrostation getogen en stond netjes bij een telefooncel aldaar op ons te wachten.
Het gezicht van Milan klaarde gelijk op en hij keek verder alsof er niets aan de hand was en zijn afspraak de gewoonste zaak van de wereld was en wij met ons allen, ons druk gemaakt hadden om niets.
Opgelucht togen we naar het grote park waar de wedstrijden werden gehouden en ik had als organisator voor een in mijn ogen leuke verrassing gezorgd, voor elke deelnemer had ik een T-shirt gemaakt met opdruk aan voor- en achterkant, met als opdruk aan de achterzijde : KNUDDE Reizen op maat en aan de voorzijde ATC LOVES Roland Garros en daarvoor had ik de poster van dat jaar voor gekopieerd, veel knutsel en plakwerk en laten bedrukken bij Copy76.
Iedereen was opgetogen en zo liepen we als een stel vrolijke ATC-ers over het park, totdat we letterlijk in onze kraag werden gegrepen door een stel potige beveiligers die ons in het Frans uiteraard, vroegen, hoe wij aan die T-Shirts kwamen met de opdruk van de Roland Garros poster en of dat iets commercieels was.. … nou ja, jullie snappen dat we wel even iets hadden uit te leggen in ons beste Frans en alvorens we de “verhoorkamer” weer konden verlaten, hadden we hen dus duidelijk gemaakt, dat dit iets ludieks was en er totaal geen verdere commerciële bedoelingen bij waren.
Opgelucht hebben we er verder enkele mooie dagen van gemaakt en vele bekende tennissers gezien en zelfs een handje mee geschud, we zagen Kournikova, Kafelnikov, Enquist, Richard Krajicek, Haarhuis en Eltingh, maar ook Venus en Serena Williams.
Tijdens de ochtendtraining waren we aanwezig bij Paul Haarhuis en Jacco Eltingh en iemand van de aanwezigen riep : “ Kom op Paul, laat eens wat moois zien ! “ Waarop Paul zich geen moment bedacht en z`n korte broek vanachteren naar beneden trok en achterom kijkend riep ; “Bedoel je dit ? “ Had ik dát verwacht, dan had ik er een foto van gemaakt, maar helaas, dat ging te snel. Milan had ook nog het geluk, dat “zijn” Lisa, toegang had tot de prominententribune, daar zij middels het bedrijf waar ze voor werkte iets deden met sponsoring van het toernooi en dus zat hij daar eerste rang achter de scheidsrechtersstoel en schudde de handen van vele prominenten en kon gratis champagne drinken en kaviaar eten, de bofkont !
s`-Avonds reed ik zoals altijd met de groep in onze VW-bus door de stad om voor ieder die mee was, de bekende hoogtepunten te laten zien als Eiffeltoren, Place du Tertre, Arc de Triomphe Sacré Coeur, Louvre en Champs Elysées. Op de laatste avond van ons uitspatje (sorry uitstapje..) gingen we in een Grieks restaurant in de Rue de la Huchette, lekker uit eten en er werd gedanst en naar goed Grieks gebruik, met borden gesmeten.
Terugkijkend op een paar geweldige dagen reden we moe en tevreden terug naar Aduard en “arme” Milan moest het óók na terugkeer in Aduard nog vaak horen…. : “ waar spreken we af Milan ? Bij de telefooncel ?? “ En verder waren we het er wel over eens, dat het tennisniveau van de ATC toch nog nét niet kon tippen aan dat wat we hadden gezien op Roland Garros.
Ik weet echter zeker, dat door deze en andere bezoeken aan dit en andere toernooien, we het niveau al aardig hebben weten op te krikken … of zie ik dat iets te gekleurd door mijn ATC brillenglazen .-)
U